John Lewis (UK) Blues 'n Roots Missy Sippy Gent (03-03-2020) reporter: Marcel photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: John Lewis © Rootsville 2020

In de juke joint aan Leie, laten ze regelmatig wel eens namen komen waar ik nog nooit van heb gehoord. Dat resulteert dikwijls in heel fijne concerten en zo heb ik er de laatste jaren al enkele mogen meemaken. Onbekend is daarvoor nog altijd geen synoniem voor onbemind. Zo trok ik gisteravond richting de Artvelde stad om een optreden mee te pikken, van de voor mij onbekende John Lewis

Opzoekingswerk via het wereld wijde web drong zich dan ook een beetje op. Uit hetgeen ik vond blijkt dat deze John Lewis, afkomstig uit Penarth -Wales, aldaar een plaatselijk rocklegende is. De man speelt oude en nieuwe rockabilly, country blues, roots, bop, waltz en jive. Voor elk wat wils dus. John Lewis presteert in verschillende bezettingen maar is nu bezig aan een solo Europese tournée.

Lewis heeft al redelijk wat van zijn werk opgenomen, waarvan de laatste twee platen dateren van vorig jaar met een soort compilatie werk getiteld “John Lewis 33 Years Stage By Stage” en “His Other Side”. Blijkbaar is er ondertussen een nieuwe boorling bijgekomen, vernamen wij gisteren, met de welluidende naam “Where Would Rock ’n Roll Be”. Benieuwd wat we op ons bord zouden voorgeschoteld krijgen.

Om te starten, kregen we een kleine appetizer in de vorm van een instrumentaaltje ‘Kelly Blues’ dat overvloeide in ‘Rollin & Rollin’. Hierna was de trein vertrokken. De Missy Sippy was aangenaam gevuld als gewoonlijk en iedereen zag het blijkbaar wel zitten. John serveert een mengeling van old school rock’n roll en rockabilly, country & western, veel eigen nummers en hier en daar een vleugje blues.

De eerste set was zeer aangenaam met songs als ‘Let me Go’, ‘It Hurts’ of die fijne versie van ‘St James Infirmary’, met hier en daar een gipsy-toets. John heeft een zeer aangename en warme stem, die zich perfect leent voor hetgeen hij aan de man komt brengen. Zijn vingers vliegen met ongeloofelijk snelheid over de snaren van zijn gitaar, hij fingerpickt als de beste en stampt de zolen van zijn boots weg op zijn “stompbox”. Me like my friends, en zo ook de aanwezigen, want achteraan werden de beentjes al stevig gestrekt.

Feelgood music en de man ging verder met ‘Here Comes That Train’, het eigen geschreven ‘Nails In My Head’ het op aanvraag gespeelde ‘Kisses Sweeter Then Wine’en Woody Guthries ‘Hard Travellin Man’. Dit bracht ons naaldloos naar de pauze.

John bleef op zijn élan doorspelen, wat maakte dat de temperatuur in de Missy Sippy enkele graden steeg. Dikken ambiance voor de Welshman, die zijn publiek wel weet aan te trekken met zijn humoristische bindteksten en zijn aanstekelijke muziek. ‘Saints And Sinners’, ‘It Hurts When I’m Sober’, ‘ Waltz Around The Kitchen’,een lullaby ooit voor zijn dochter geschreven  en dan de titeltrack van zijn nieuwste cd ‘Where Would Rock ’n Roll Be’. Dit gaf het sein voor een stevige rock ’n roll party met ‘Chills And Fever’ en ‘Let It Rock’.

John sloot zijn optreden af met ‘Hobo Blues’ en een wel heel stevig versie van Big Joe Williams’ ‘Baby Please Don’t Go’, het neigde naar stevige rock ’n roll, hell yeah !! Het was te verwachten dat de man niet onmiddellijk het podium kon verlaten en met ‘Just Because’ en het knappe ‘Started Lovin Her Again’ nam hij afscheid van de Missy Sippy, Gent, België en het vaste land. Het was namelijk de laatste gig van zijn tour. Meer dan geslaagd zou ik zo zeggen.

Alweer een fijne avond beleefd daar in Gent en alweer een nieuwe naam leren kennen. Zeker en vast geen spijt van de verplaatsing naar Gent. Joh Lewis, brothers and sisters, onthoud die naam voor een volgende doortocht in ons land! (Marcel)